เงินเป็นอกัปปิยะถวายพระเป็นบาป
ต้องเข้าใจว่า ไม่ใช่ว่าการให้ทุกอย่างจะเป็นบุญ เช่น การให้ 5 อย่าง ที่ไม่เกิดบุญ แต่ชาวโลกเข้าใจว่าเป็นบุญ
การให้ไม่จัดเป็นบุญ แต่โลกสมมติว่าเป็นบุญมี ๕ คือ ให้น้ำเมา ๑ ให้มหรสพ ๑ ให้สตรี ๑ ให้โคผู้ ๑ ให้จิตรกรรม ๑
เช่น ในชีวกสูตร ฆ่าสัตว์ทำบุญได้บาปด้วยเหตุ 5 ประการ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า เนื้อนั้นเป็น อกัปปิยะ เอาไปถวายพระย่อมประสบบาปเป็นอันมาก เอาพระสูตรนี้มาเทียบได้เลย กับเรื่องการเอาเงินถวายพระเป็นบาป เพราะเป็นสิ่งที่เป็นอกัปปิยะ เมื่อเป็นอกัปปิยะ ไม่เกี่ยวเลยว่า จะน้อมจิตให้ยังไง น้อมไปไหน ก็ไม่ลอด (เช่น ยาบ้าเป็นสิ่งผิดกฎหมาย คุณจะอ้างเหตุผลดีแค่ไหนในการค้ายาบ้าก็ตาม ไม่พ้นทำผิดกฎหมาย เพราะเม็ดยาบ้านั้นมันเป็นตัวผิด)
ฆ่าสัตว์เอาเนื้อที่เป็นอกัปปิยะไปถวายพระ ท่านยังตรัสว่า เป็นบาปมากเลย ส่วนฝ่ายพระรู้ว่าเป็นเนื้อที่เขาฆ่าเจาะจง ฉันเป็นทุกกฏ แต่นี้รับเงินเป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์ แล้วทีนี้ ให้เงินที่เป็นนิสสัคคิยวัตถุ อันนี้มันยิ่งหนักกว่า เพราะนิสสัคคิยปาจิตตีย์มีโทษหนักกว่าทุกกฏอยู่แล้ว
ดูก่อนชีวก ผู้ใดฆ่าสัตว์เจาะจงตถาคต หรือสาวกตถาคต ผู้นั้นย่อมประสบบาปมิใช่บุญเป็นอันมาก ด้วยเหตุ ๕ ประการ คือ ผู้นั้นกล่าวอย่างนี้ว่า ท่านทั้งหลายจงไปนำสัตว์ชื่อโน้นมา ดังนี้ชื่อว่าย่อมประสบบาปมิใช่บุญเป็นอันมาก ด้วยเหตุประการที่ ๑ นี้ สัตว์นั้นเมื่อถูกเขาผูกคอนำมา ได้เสวยทุกข์โทมนัส ชื่อว่า ย่อมประสบบาปมิใช่บุญเป็นอันมาก ด้วยเหตุประการที่ ๒ นี้ ผู้นั้นพูดอย่างนี้ว่า ท่านทั้งหลายจงไปฆ่าสัตว์นี้ ชื่อว่าย่อมประสบบาปมิใช่บุญเป็นอันมาก ด้วยเหตุประการที่ ๓ นี้ สัตว์นั้นเมื่อเขากำลังฆ่าย่อมเสวยทุกข์โทมนัส ชื่อว่าย่อมประสบบาปมิใช่บุญเป็นอันมาก ด้วยเหตุประการที่ ๔ นี้ ผู้นั้นย่อมยังตถาคตและสาวกตถาคต ให้ยินดีด้วยเนื้อเป็นอกัปปิยะ ชื่อว่าย่อมประสบบาปมิใช่บุญเป็นอันมาก ด้วยเหตุประการที่ ๕ นี้ ดูก่อนชีวก ผู้ใดฆ่าสัตว์เจาะจงตถาคตหรือสาวกตถาคต ผู้นั้นย่อมประสบบาปมิใช่บุญเป็นอันมากด้วยเหตุ ๕ ประการนี้
ทำผิดร่วมกันกับพระได้ไปนรกก็มี เช่น ตระกูลประมาณ 500 ที่ฝักใฝ่ในการกระทำชั่วกับพระ ได้ไปเกิดในนรก และเรื่อง โยมทำชั่วกับพระ โยมได้ไปเกิดเป็นเปรตกินขี้ ส่วนพระนั้นได้เกิดเป็นเปรตบริวารของโยมเปรตนั้น
...และตระกูลประมาณ ๕๐๐ ที่ฝักใฝ่กับพระเทวทัตยึดมั่นในลัทธิของพระเทวทัตนั้น พร้อมด้วยพวกก็ไปเกิดในนรก...
แสดงสิ่งที่มิใช่วินัยว่าวินัย ย่อมประสบบาปเป็นอันมาก
...[๑๓๒] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพวกที่แสดงธรรมว่า อธรรมฯลฯ ที่แสดงสิ่งที่มิใช่วินัยว่า วินัย ฯลฯ ที่แสดงวินัยว่า มิใช่วินัย ฯลฯ ที่แสดงคำพูดอันตถาคตมิได้ภาษิตไว้ มิได้กล่าวไว้ว่าตถาคตภาษิตไว้กล่าวไว้ ฯลฯ ที่แสดงคำพูดอันตถาคตได้ภาษิตไว้ กล่าวไว้ว่า ตถาคตมิได้ภาษิตไว้ มิได้กล่าวไว้ ฯลฯ ที่แสดงกรรมอันตถาคตมิได้สั่งสมว่าตถาคตสั่งสม ฯลฯ ที่แสดงกรรมอันตถาคตได้สั่งสมไว้ว่า ตถาคตมิได้สั่งสมไว้ ฯลฯ ที่แสดงสิ่งอันตถาคตบัญญัติไว้ว่า ตถาคตมิได้บัญญัติไว้ ภิกษุเหล่านั้นชื่อว่า เป็นผู้ปฏิบัติเพื่อไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล ไม่เป็นความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออนัตถะเพื่อมิใช่ประโยชน์กื้อกูล ชนเป็นอันมาก เพื่อทุกข์แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ทั้งย่อมประสบบาปใช่บุญเป็นอันมาก และย่อมยังสัทธรรมนี้ให้อันตรธาน...
เป็นบาปมาก เพราะยังสัทธรรมนี้ให้อันตรธานด้วย ชักชวนผู้อื่นมากมายให้เข้าในธรรมที่กล่าวไว้ชั่วด้วย
...[๑๙๕] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ผู้ที่ชักชวนเข้าในธรรมวินัยที่กล่าวไว้ชั่ว ๑ ผู้ที่ถูกชักชวนแล้วปฏิบัติเพื่อความเป็นอย่างนั้น ๑ คนทั้งหมดนั้น ย่อมประสบกรรมมิใช่บุญเป็นอันมาก ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะธรรมท่านกล่าวไว้ชั่ว...
ชักชวนผู้อื่นให้เข้าในธรรมที่กล่าวไว้ชั่วมากเท่าใด บาปมากเท่านั้น
...ก็บุคคลผู้ชักชวน เมื่อชักชวนคน ๑๐๐ คน ในกรรมมีปาณาติบาตเป็นต้น ย่อมได้อกุศลเท่ากันกับอกุศลของคนผู้ถูกชักชวนแม้ทั้งหมดนั้น เพราะเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า คนเหล่านั้นทั้งหมดย่อมประสบกรรมมิใช่บุญเป็นอันมาก...
พระพุทธเจ้าตรัสห้ามสิ่งไหน สิ่งนั้นทำแล้วย่อมเป็นบาป ถ้าห้ามพระรับเงิน พระรับเงินก็เป็นบาป และการเอาเงินให้พระ ก็เป็นบาป เพราะเกี่ยวข้อง มีส่วนร่วมในสิ่งที่บัญญัติไว้แล้วว่าเป็นบาป จะไปเข้าใจยากทำไม ดูเพิ่ม "เอาเงินให้พระ/พระรับเงิน ไปนรกขุมไหน ?"