พระพุทธเจ้าตรัสไว้ชัดเจนว่า อาศัยกรรมขาว เพื่อหนีจากกรรมดำ กรรมขาว และกรรมทั้งดำทั้งขาว นั้นก็หมายความว่า อาศัยบุญเพื่อหนีจากบาปและบุญเป็นฐานะที่จะมีได้ เพราะเป็นมรรค ฉะนั้น อาศัยบุญ แล้วไม่หวังผลของบุญ จึงเป็นไปไม่ได้ แม้ผู้นั้นจะพูดอยู่ก็ตามว่าไม่หวังผล แต่ความจริงคือหวังผล

เช่น ในสูตรนี้ ท่านตรัสว่า เกิดบ่อยๆเพื่อสร้างบุญ เพื่อให้ได้มรรคแล้วไม่เกิดอีก มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าหวังผล

แม้แต่หวังผลไปในทางบาป ยังหวังเลย เช่น บวชเพื่อรับเงินรับทอง เพื่ออยู่สุขสบาย แล้วทีนี้ หวังไปในทางบุญจะไม่หวัง เป็นไปไม่ได้หรอก จะมาพูดเอาเท่ๆว่าไม่หวังผล เงินเป็นล้านยังอยากได้อยู่เลย

แม้แต่พระอรหันต์ทำบุญยังหวังผลเลย เช่น พระสารีบุตรให้ทานในสงฆ์แล้วอุทิศบุญให้มารดาที่เป็นเปรต แม้ท่านจะไม่หวังผลให้ตนเอง เพราะเป็นอเสขะแล้ว แต่ท่านก็หวังผลให้สัตว์โลก อันนี้ก็เรียกว่า หวังผล ฉะนั้น ใครว่าทำบุญไม่หวังผลนี้ ขี้คุยมากๆเลย