• ให้ของสมควร : คือ ให้สิ่งของที่ไม่ผิดวินัยแก่พระ (สิ่งของที่ไม่เป็นอกัปปิยะ) เช่น เงินทอง...เนื้อสัตว์ที่ฆ่าเพื่อถวายพระ เหล่านี้เป็นต้น ถ้าให้ของที่ไม่สมควร คุณก็เป็นอสัตบุรุษทันที
• เลือกให้ : เลือกให้ผู้ที่มีศีล พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ให้พระทุศีลไม่มีผลมาก

บางคนอาจคิดว่า เอาเงินถวายพระโดยมีเจตนาที่ดี ให้พระได้เอาไปใช้ในทางที่ควร ไม่เป็นไร อันนี้ไม่ใช่เลย และก็ไม่มีกล่าวไว้ในสัปปุริสทาน 8 ประการด้วย เพราะการอาบัติของพระไม่ได้ขึ้นอยู่กับเจตนาของทายกเป็นปัจจัย ประเด็นการให้ของทายกต้องดูว่าเป็นของที่สมควรให้หรือไม่ ผิดวินัยหรือไม่ ตามที่ได้กล่าวไว้ในสัปปุริสทาน 8 ประการ ไม่ใช่ไปมโนคิดเอาเอง ว่ามีเจตนาดี อย่างโน้นอย่างนี้

ยกตัวอย่าง เช่น คุณรักลูกคุณในทางที่ผิด ลูกคุณอยากเสพยาก็ไปซื้อให้ เอายาบ้าใหลูกเสพ ถามว่าการให้แบบนี้ผิดหรือไม่? ส่วนพระรับจะอ้างว่าเอาไปใช้ประโยชน์อย่างโน้นอย่างนี้ ผิดทั้งนั้น เพราะเป็น "อกัปปิยะ" และ หน้าที่ของพระคือแสดงธรรมบอกทายกเรื่อง วิธีปฏิบัติในเรื่องเงินและทองที่มีผู้ถวาย ไม่ใช่ไปรับ

ไม่ใช่ว่าการให้ทุกอย่างจะเป็นบุญ เช่น บางคนไปถามพระว่า ฆ่าสัตว์ทำบุญบาปไหม? พระตอบว่า ส่วนที่ฆ่าเป็นบาปในส่วนที่ฆ่า ส่วนที่เอาไปถวายพระก็เป็นบุญในส่วนให้ อันนี้ไม่ใช่นะ ในชีวกสูตร ฆ่าสัตว์ทำบุญได้บาปด้วยเหตุ 5 ประการ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า เนื้อนั้นก็เป็นบาปเหมือนกันถ้าเอาไปถวายพระ เพราะเป็น อกัปปิยะ

ดังนั้น จะเห็นได้ว่า ประเด็นอยู่ที่ว่า เป็นอกัปปิยะหรือไม่ เงินทองก็เหมือนกัน เป็นอกัปปิยะ ให้ก็เป็นบาป ไม่ว่าให้ด้วยจุดประสงค์ใดก็ตาม มีองค์ประกอบของความผิดหลายอย่าง เช่น ส่งเสริมพระให้ทำผิดวินัย (เป็นการชักชวนเข้าในธรรมวินัยที่กล่าวไว้ชั่ว ย่อมประสบกรรมมิใช่บุญเป็นอันมาก ) มีส่วนทำให้ศาสนาเสื่อมโทรม ปฏิบัติผิดต่อพระไปนรก