No Favorites




หัวข้อธรรม (1)
พระศาสดาเสด็จไปเมืองอาฬวี เป็นระยะทาง 30 โยชน์ เพราะเห็นอุปนิสัยของอุบาสกผู้เลี้ยงโคคนหนึ่ง ชาวเมืองได้นิมนต์ถวายอาหารอยู่ อุบาสกผู้เลี้ยงโคเที่ยวตามหาโค จนหิวแล้วคิดจะไปกราบพระพุทธเจ้า พระองค์สั่งให้เขาเลี้ยงดูอุบาสกนั้นให้อิ่มแล้ว แสดงธรรมจบเทศนา อุบาสกนั้นบรรลุโสดาปัตติผล (อุบาสกคนใดคนหนึ่ง)
42/373/642/317/5
หัวข้อธรรม (1)
" ความหิวเป็นโรคอย่างยิ่ง, สังขารทั้งหลาย เป็นทุกข์อย่างยิ่ง, บัณฑิตทราบเนื้อความนั้น ตามความจริงแล้ว (กระทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน) เพราะพระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง " (อุบาสกคนใดคนหนึ่ง)
42/375/842/318/24
หัวข้อธรรม (1)
" คนมีสติทุกเมื่อ รู้ประมาณในโภชนะที่ได้แล้วนั้น มีเวทนาเบาบาง , (อาหารที่บริโภคแล้ว) เลี้ยงอายุอยู่ ค่อย ๆ ย่อยไป " (พระเจ้าปเสนทิโกศล)
42/378/642/321/3
หัวข้อธรรม (1)
" ลาภทั้งหลาย มีความไม่มีโรค เป็นอย่างยิ่ง, ทรัพย์มีความสันโดษ เป็นอย่างยิ่ง, ญาติมีความคุ้นเคยเป็นอย่างยิ่ง, พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง " (พระเจ้าปเสนทิโกศล)
42/380/142/322/14
หัวข้อธรรม (1)
ข่าวพระพุทธเจ้าจะปรินิพพาน พระติสสะจึงไม่ยอมพูดกับใคร หลบอยู่ผู้เดียวทำความเพียร ภิกษุทั้งหลายตำหนิท่านแต่พระพุทธองค์สรรเสริญ ว่า " ภิกษุทั้งหลายผู้มีความรักในเรา จงเป็นเหมือนติสสะเถิด " แม้คนกระทำการบูชาอยู่ด้วยของหอม และระเบียบดอกไม้ เป็นต้น ไม่ชื่อว่าบูชาเราเลย แต่คนผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรมนั้นแหละ ชื่อว่า บูชาเรา " (พระติสสเถระ)
42/381/642/324/6
หัวข้อธรรม (1)
" บุคคลดื่มรสอันเกิดแก่วิเวก และรสพระนิพพาน เป็นที่เข้าไปสงบ ดื่มรสปีติอันเกิดแต่ธรรม ย่อมเป็นผู้ไม่มีความกระวนกระวาย ไม่มีบาป " (พระติสสเถระ)
42/382/942/325/4
หัวข้อธรรม (1)
หลังจากทรงปลงอายุสังขารแล้ว พระพุทธองค์ทรงอาพาธ ท้าวสักกะลงมาอุปัฏฐาก ถือ กระโถน ทูลไว้บนหัว โดยไม่รังเกียจ จนพระองค์หายอาพาธแล้วจึงไป ภิกษุทั้งหลายชมเชยอยู่ พระศาสดาจึงแสดงการที่ท้าวสักกะ ได้ฟังธรรมแล้วได้เป็นพระโสดาบัน (ท้าวสักกะ)
42/384/542/326/5
หัวข้อธรรม (1)
มารดาบิดา ในตระกูล ในกรุงสาวัตถี มีลูกชายคนเดียวเป็นที่รักมาก แต่ลูกชายหนีไปบวช ทั้ง 2 จึงตามมาบวช เมื่อบวชแล้ว ทั้ง 3 ไม่แยกจากกัน คบพูดคุยกันทั้งวัน พระศาสดาบอกสอนแล้ว ก็ยังไม่สามารถแยกกันได้ จึงสึกไปอยู่บ้านเหมือนเดิมทั้ง 3 คน (บรรพชิต ๓ รูป)
42/391/742/332/7
หัวข้อธรรม (1)
กุฎุมพีคนหนึ่ง ได้ร้องไห้โศกเศร้า ถึงลูกชายซึ่งตายไปแล้ว พระศาสดาเสด็จไปที่บ้านเขาแสดงธรรม เพื่อระงับความโศกเศร้า " ชื่อว่าความตายนี้มิใช่มีอยู่ในที่เดียว, และมิใช่มีจำเพาะแก่บุคคลผู้เดียว, ก็ชื่อว่าความเป็นไปแห่งภพ ยังมีอยู่เพียงใด, ความตายก็ย่อมมีแก่สรรพสัตว์เพียงนั้นเหมือนกัน ", จบเทศนากุฎุมพีนั้นบรรลุโสดาปัตติผล (กุฎุมพีคนใดคนหนึ่ง)
42/397/642/336/6
หัวข้อธรรม (1)
" ความโศกย่อมเกิดแต่ของที่รัก, ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก คือ ความโศก ย่อมไม่มีแก่ผู้ปลดเปลื้องได้จากของที่รัก ภัยจักมีแต่ไหน (กุฎุมพีคนใดคนหนึ่ง)
42/399/342/337/21