แม้พระพุทธเจ้าจะตรัสเรื่องการบูชาด้วยดอกไม้ เรื่องเจดีย์ไว้ก็ตามแต่ก็ตรัสสูตรอื่นล็อกไว้ว่าให้พึ่งธรรมไม่ใช่วัตถุ
...อานนท์ เธอทั้งหลายจงมีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นสรณะอยู่เถิด อย่ามีสิ่งอื่นเป็นสรณะ จงมีธรรมเป็นเกาะ มีธรรมเป็นสรณะ อย่ามีสิ่งอื่นเป็นสรณะเลย...
ใครจะพูดไปไหนก็ตาม ท่านให้พึ่งธรรมเป็นหลัก
...ดูก่อนอานนท์ บางที่พวกเธอจะพึงมีความคิดอย่างนี้ว่า ปาพจน์มีพระศาสดาล่วงแล้ว พระศาสดาของพวกเราไม่มี ข้อนี้พวกเธอไม่พึงเห็นอย่างนั้น ธรรมก็ดีวินัยก็ดีอันใดอันเราแสดงแล้ว ได้บัญญัติไว้แล้วแก่พวกเธอ ธรรมและวินัยอันนั้นจักเป็นศาสดาแห่งพวกเธอ โดยกาลล่วงไปแห่งเรา...
...(๒๑) พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงเป็นธรรมทายาท อย่าเป็นอามิสทายาทของเราตถาคตเลย...
...พระพุทธเจ้าทรงคัดค้านการบูชาใหญ่ ก็เพื่อจะทรง อนุเคราะห์บริษัทอย่างหนึ่ง เพื่อประสงค์จะให้ พระศาสนาดำรงยั่งยืน อย่างหนึ่ง จริงอยู่วิหาร 1,000 แห่ง เจดีย์ 1,000 เจดีย์ ก็ดำรงพระศาสนาไว้ไม่ได้...
เมื่อเทียบหลายสูตรจะเห็นว่า ที่จริง พระพุทธเจ้าไม่ให้พึ่งวัตถุ เพี่ยงแต่สิ่งไหนเป็นกุศล ก็ตรัสบอกไว้ เพื่อไม่ให้ประมาทเท่านั้น แต่ไม่ได้หมายความว่า ให้ไปเอาวัตถุนั้นมาเป็นที่พึ่ง แม้แต่เจดีย์ก็ตาม มันจบที่ตรงนี้ ฉะนั้น เวลาสอนคน พูดถึงประเด็นเรื่องการบูชาด้วยดอกไม้ เมื่อมีเหตุ แต่ก็ต้องพูดสูตรที่พระพุทธเจ้าให้พึงธรรมล็อกไว้ด้วย ไม่ใช่เอาแต่พูดชี้ช่องให้คนไปในแนววัตถุ พระพุทธเจ้าเน้นให้คนพึ่งธรรมเป็นหลัก บางคนพูดเรื่องจิตเรื่องธรรมขั้นสูง ก็ยังจะมาเถึยงว่าวัตถุมีสาระ ไม่เข้ากันเลย มันย้อนแย้งกัน เพราะบุคคลที่พูดเรื่องจิตเรื่องธรรมขั้นสูงมันควรจะเลยวัตถุไปแล้ว