ตัวอย่างบุคคลผู้หลงกับตัวหนังสือ ไม่เข้าใจเนื้อความ ก็จะหาข้ออ้างเพื่อละเมิด (เรื่องภิกษุเสพเมถุนกับลิงตัวเมีย)
แต่ว่าโดยเนื้อความแล้วก็นับเข้าเป็นการเสพเมถุนเหมือนกัน เพราะเมื่อว่าโดยเนื้อความแล้ว เป็นการกระทำที่ไม่เหมาะ ไม่สม ไม่ควร ไม่ใช่กิจของสมณะ ใช้ไม่ได้ ไม่ควรทำ...
เพราะเมื่อว่าโดยเนื้อความแล้ว ธรรมของพระองค์ เป็นไปเพื่อคลายความกำหนัด ไม่ใช่เพื่อมีความกำหนัด...
...ดูก่อนโมฆบุรุษ ธรรมอันเราแสดงแล้วโดยอเนกปริยาย เพื่อคลายความกำหนัด ไม่ใช่เพื่อมีความกำหนัด เพื่อความพราก ไม่ใช่เพื่อความประกอบ เพื่อความไม่ถือมั่น ไม่ใช่เพื่อมีความถือมั่นมิใช่หรือ เมื่อธรรมชื่อนั้น อันเราแสดงแล้วเพื่อคลายความกำหนัดเธอยังจักคิดเพื่อมีความกำหนัดเราแสดงเพื่อความพราก เธอยังจักคิดเพื่อความประกอบ เราแสดงเพื่อความไม่ถือมั่น เธอยังจักคิดเพื่อมีความถือมั่น...
เพราะเมื่อว่าโดยเนื้อความแล้ว ธรรมของพระองค์ เป็นไปเพื่อสำรอกแห่งราคะ เพื่อเป็นที่สร่างแห่งความเมา...
...ดูก่อนโมฆบุรุษ ธรรมอันเราแสดงแล้วโดยอเนกปริยาย เพื่อเป็นที่สำรอกแห่งราคะ เพื่อเป็นที่สร่างแห่งความเมา เพื่อเป็นที่ดับสูญแห่งความระหาย เพื่อเป็นที่หลุดถอนแห่งอาลัย เพื่อเป็นที่เข้าไปตัดแห่งวัฏฏะ เพื่อเป็นที่สิ้นแห่งตัณหา เพื่อเป็นที่สำรอกแห่งตัณหา เพื่อเป็นที่ดับแห่งตัณหาเพื่อออกไปจากตัณหา ชื่อ วานะ มิใช่หรือ...
เพราะเมื่อว่าโดยเนื้อความแล้ว เป็นการกระทำที่เป็นอสัทธรรม อันเป็นเรื่องของชาวบ้าน...ไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส หรือเพื่อความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว...
...ดูก่อนโมฆบุรุษ เมื่อการกระทำนั้นมีโทษอยู่ เธอยังชื่อว่าได้ต้องอสัทธรรม อันเป็นเรื่องของชาวบ้าน เป็นมรรยาทของคนชั้นต่ำ อันชั่วหยาบมีน้ำเป็นที่สุด มีในที่ลับ เป็นของคนคู่ อันคนคู่พึงร่วมกันเป็นไป การกระทำของเธอนั่น ไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส หรือเพื่อความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว.....๑...
พระอนุบัญญัติ