เก่งบาลี แต่ไม่เข้าใจเนื้อความและไม่ทำตามคำสอน ไม่เรียกว่า รู้เนื้อความภาษิตของพระพุทธองค์
เช่น เอกปุคคลวรรคที่ ๑๓ บางคนรู้บาลี แต่พอมาเจอหลักธรรมข้อนี้ ไม่เข้าใจก็มี ต่างจากผู้ที่ไม่ได้เรียนบาลีอะไรเลย อ่านแค่ฉบับแปล และฟังจากผู้รู้ก็เข้าใจได้ บางคนเก่งบาลีแต่ละเมิดพระธรรมวินัย ต่างจากอีกคน ที่ไม่ได้ละเมิด
เพราะฉะนั้น ต้องเข้าใจเนื้อความและทำตามคำสอน ถึงจะเรียกว่า เป็นผู้รู้เนื้อความภาษิตของพระพุทธเจ้า
ถามว่า คนเหล่าไหน ย่อมรู้เนื้อความภาษิตนี้ของพระผู้มีพระภาคเจ้า ตอบว่า เบื้องต้น ชนเหล่าใดร่ำเรียนบาลี และอรรถกถาของพระสูตรนี้ แต่ไม่ทำตามที่ร่ำเรียนมานั้น ไม่ปฏิบัติอนุโลมปฏิปทา ตามที่กล่าวแล้ว ชนเหล่านั้นชื่อว่าย่อมไม่รู้ ส่วนชนเหล่าใดเป็นผู้กระทำตามที่เล่าเรียนมานั้น ปฏิบัติอนุโลมปฏิปทาตามที่กล่าวแล้ว ชนเหล่านั้นชื่อว่ารู้
พยัญชนะเป็นที่พึ่งไม่ได้ เนื้อความเป็นที่พึ่งได้
...ไม่พึงยึดพยัญชนะจนเกินไป ดำรงอยู่ในข้อแนะนำของอาจารย์ทั้งหลาย พิจารณาถึงเนื้อความด้วยประการฉะนี้ ด้วยว่า เนื้อความเป็นที่พึ่งได้ พยัญชนะไม่ได้...
พระพุทธเจ้าไม่เรียกผู้เรียนมากหรือพูดมาก (แต่ไม่เข้าใจเนื้อความ) ว่า เป็นผู้ทรงธรรม