ห้ามมรรค ไม่ได้มีแค่ในอนันตริยกรรม 5
[๑๒๙] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๕ จำพวกนี้ เป็นผู้ต้องไปอบาย ต้องไปนรก เดือดร้อน แก้ไขไม่ได้ ๕ จำพวกเป็นไฉน คือ บุคคลผู้ฆ่ามารดา ๑ ผู้ฆ่าบิดา ๑ ผู้ฆ่าพระอรหันต์ ๑ ผู้มีจิตประทุษร้ายทำโลหิตของพระตถาคตให้ข้อ ๑ ผู้ทำลายสงฆ์ให้แตกกัน ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๕ จำพวกนี้แล เป็นผู้ต้องไปอบาย ต้องไปนรก เดือดร้อนแก้ไขไม่ได้...
ในรายละเอียดข้ออื่นก็มี กรณี ห้ามสวรรค์ ห้ามมรรค เช่น
- ภิกษุที่ต้องอาบัติปาราชิกแต่ไม่สึก (ไม่ทำตนให้แจ้ง) ผู้นิยตมิจฉาทิฏฐิ (ความเห็นผิดอย่างแน่นอน) ติเตียนพระอริยเจ้า (แต่ถ้าขอขมาแล้วไม่ห้าม )
- แต่กรณีห้ามมรรค แต่ไม่ห้ามสวรรค์ ก็มี คือ คนลักเพศ ภิกษุเข้ารีตเดียรถีย์ สามเณรผู้ประทุษร้ายนางภิกษุณี ยังมีอีก บัณเฑาะก์ สัตว์ดิรัจฉาน และอุภโตพยัญชนก
ฉะนั้น เวลาเทียบพระธรรมวินัย จะไปอ้างแค่ว่า ถ้าไม่มีอยู่ในอนันตริยกรรม 5 เป็นอันได้หมด ไม่ใช่ เช่น ไม่มีคำว่า บัณเฑาะก์ ในอนันตริยกรรม 5 ก็จะไปเข้าใจว่า ไม่ได้ห้ามมรรค ไม่ใช่ มันมีในรายละเอียดข้ออื่นอยู่ แล้วถ้าบัณเฑาะก์ทำอนันตริยกรรมล่ะ ไม่นับหรือ?
ฉะนั้น พระพุทธเจ้าจึงให้ดูในหลายที่ พิจารณา เทียบในหลายที่ ไม่ใช่ไปอ่านเห็นสั้นๆแล้วบอกว่า นี่ไง แล้วก็ปิดตำราไว้ ไม่ได้ มันตื้นไป