พระภาคเจ้า ตรัสคาถาประพันธ์ดังนี้ว่าชนผู้กล่าวคำไม่จริง ย่อมเข้าถึงนรกก็หรือชนใดทำบาปกรรมแล้วกล่าวว่า ไม่-ได้ทำ แม้คนทั้ง ๒ นั้น ย่อมเข้าถึงนรกเหมือนกัน ชนทั้ง ๒ พวกนั้น เป็นมนุษย์ผู้มีกรรมอันเลวทราม ละไปแล้วย่อมเป็นผู้เสมอกันในโลกหน้า คนเป็นอันมากอันผ้ากาสาวะพันคอ มีธรรมอันลามกไม่สำรวม คนลามกเหล่านั้นย่อมเข่าถึงนรกเพราะกรรมอันลามกทั้งหลาย ก้อนเหล็กร้อนเปรียบด้วยเปลวไฟ อันผู้ทุศีลบริโภคแล้ว ยังประเสริฐกว่า ผู้ทุศีล ไม่สำรวมพึงบริโภคก้อนข้าวของชาวแว่นแคว้น จะประเสริฐอะไร

ทรงติเตียนภิกษุเหล่านั้นโดยอเนกปริยาย แล้วตรัสพระคาถานี้ว่า :- ๓. เสยฺโย อโยคุโฬ ภุตฺโต ตตฺโต อคฺคิสิขูปโมยญฺเจ ภุญฺเชยฺย ทุสฺสีโล รฏฺฐปิณฺฑํ อสญฺญโต " ก้อนเหล็กอันร้อนประหนึ่งเปลวไฟ ภิกษุบริโภคยังดีกว่า ภิกษุผู้ทุศีล ไม่สำรวม บริโภคก้อนข้าวของชาวแว่นแคว้น จะประเสริฐอะไร ? "