นุ่งขาวห่มขาวถ่ายรูปอวด
การปฏิบัติธรรม คือ การปฏิบัติตามธรรม สิ่งใดคือพระธรรมแล้วปฏิบัติตาม นั่นแหละคือปฏิบัติธรรม คือการประพฤติสุจริต ด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ปฏิบัติได้ทุกเวลาที่สะดวก เช่น อยู่ที่ทำงาน ปฏิบัติหน้าที่ชื่อตรง ไม่คดโกง แบบนี้ก็เรียกว่าปฏิบัติธรรม การฟังธรรม อ่านพระไตรปิฎก เข้าถึงธรรม ไตร่ตรองหลักธรรม ที่ได้อ่าน ที่ได้เรียน ก็เรียกว่าปฏิบัติธรรม
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตว์เหล่าใดประพฤติสุจริต ด้วยกายด้วยวาจา ด้วยใจ ในเวลาเช้า เวลาเช้านั้น ก็เป็นเวลาดีของสัตว์เหล่านั้น สัตว์เหล่าใดประพฤติสุจริตด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ในเวลากลางวัน เวลากลางวันนั้น ก็เป็นเวลาดีของสัตว์เหล่านั้น สัตว์เหล่าใดพระพฤติสุจริตด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ในเวลาเย็น เวลาเย็นนั้น ก็เป็นเวลาดีของสัตว์เหล่านั้น
...ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ศรัทธาก็ดี การเข้าไปใกล้ก็ดี การนั่งใกล้ก็ดี การเงี่ยโสตลงก็ดี การฟังธรรมก็ดี การทรงจำธรรมก็ดี การพิจารณาเนื้อความก็ดี ธรรมอันได้ซึ่งความพินิจก็ดี ฉันทะก็ดี อุตสาหะก็ดี การไตร่ตรองก็ดี การตั้งความเพียรก็ดี นั้น ๆ ไม่ได้มีแล้ว เธอทั้งหลายย่อมเป็นผู้ปฏิบัติพลาด ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติผิด ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย โมฆบุรุษเหล่านี้ได้หลีกไปจากธรรมวินัยนี้ ไกลเพียงไร...
ผู้มีศรัทธา มีศีล ปรารถนาให้คนอื่นรู้ว่าเราเป็นผู้มีศรัทธามีศีล ชื่อว่า ผู้มักมาก ดังนั้น ความโอ้อวดจึงไม่เข้ากับการปฏิบัติธรรม
บุรุษผู้รู้ความ เป็นคนไม่โอ้อวด ไม่มีมายา เป็นคนซื่อตรง พระพุทธเจ้าอยากให้ไปหา ดังนั้น ความโอ้อวดจึงไม่เข้ากับการปฏิบัติธรรม
...พึงรู้ว่าเป็นผู้พ้น และเครื่องผูกก็ไม่มี ฉันใด กัจจานะ บุรุษผู้รู้ความก็ฉันนั้นแล เป็นคนไม่โอ้อวด ไม่มีมายา เป็นคนซื่อตรง ขอจงมาเถิด เราจักสั่งสอน เราจักแสดงธรรม เมื่อปฏิบัติได้ตามคำที่เราสอนแล้ว ไม่นานนักก็จักรู้เอง จักเห็นเอง ได้ยินว่า การที่จะหลุดพ้นไปได้โดยชอบจากเครื่องผูกคือเครื่องผูกคืออวิชชา ก็เป็นอย่างนั้น...