ตนเป็นที่พึ่งของตนคือให้พึ่งธรรม
ตนเป็นที่พึ่งของตน หมายความว่า ให้พึ่งธรรม โดยที่ตนต้องดำเนินการเอาเอง
ตนนั่นแลเป็นที่พึ่งของตนคนอื่นใครเล่าจะเป็นที่พึ่งได้เพราะเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า อนญฺญสรณา ไม่มีสิ่งอื่นเป็นสรณะ ถามว่า ก็ในที่นี้ อะไรชื่อว่าตน ? แก้ว่า ธรรมที่เป็นโลกิยะและเป็นโลกุตตระ (ชื่อว่าตน)
เพราะความบริสุทธิ์และความไม่บริสุทธิ์เป็นของเฉพาะตน ผู้อื่นไม่พึงให้ผู้อื่นบริสุทธิ์ได้
...ความชั่วอันบุคคลกระทำด้วยตน บุคคลนั้นจักเศร้าหมองด้วยตนเอง ความชั่วอันบุคคลไม่กระทำด้วยตนบุคคลนั้นจะบริสุทธิ์ด้วยตนเอง ความบริสุทธิ์และความไม่บริสุทธิ์เป็นของเฉพาะตน ผู้อื่นไม่พึงให้ผู้อื่นบริสุทธิ์ได้...
ตนเป็นที่พึ่งของตน ไม่ได้หมายความว่า ให้เห็นแก่ตัว ไม่เกี่ยวข้องกับคนอื่น